oświecenie. Słowo na E. Stan świadomości, na który wszyscy poszukiwacze duchowi mają nadzieję. A jednak pragnienie oświecenia jest cudownie paradoksalnym doświadczeniem: pragnieniem stanu Nie-pragnienia, próbowaniem bez wysiłku. Jest coś fascynującego w tym konflikcie między „pragnieniem” a sposobem, w jaki niweluje ono stan oświecenia. A jednak oświecenie jest osiągalne i jest nam znacznie bliższe, niż możemy sobie wyobrazić.

artykuł jest kontynuowany po reklamie

aby uświadomić sobie, jak możemy to osiągnąć, musimy zacząć od zrozumienia, czym jest oświecenie. Pojęcie oświecenia duchowego należy do koncepcji duchowych, które są najczęściej rozważane i często budzą kontrowersje. Oświecony sposób bycia reprezentuje istotę duchowej transcendencji. Oznacza to życie, w którym analiza umysłu jest stale przekraczana, unikając jakiejkolwiek ingerencji. Oświecona egzystencja oznacza jedność z doświadczeniami, pozbawioną jakiegokolwiek dualizmu, gdzie jaźń jest znana jako iluzja, a życie jest doświadczane całkowicie niezależnie od niej.

temu stanowi nadano różne nazwy. Określa się go na przykład jako stan nirwany, świadomość jedności, Samadhi, przebudzenie i oświecenie. Jakkolwiek nazwa jest używana, liczy się to, że jest ona uważana za stan wolności od tyranii umysłu i iluzji jaźni.

pamiętasz siebie jako dziecko? Byłeś w zasadzie nieustraszony, z natury skłonny powiedzieć ” tak ” przygodzie życia. W tym czasie miałeś niesamowitą zdolność do porzucenia wszelkich trudności, byłeś w stanie płynnie przejść z jednego doświadczenia do drugiego, ponieważ nigdy nie identyfikowałeś się z żadnym z nich. Często widzimy dwójkę dzieci walczących, jakby były najgorszymi wrogami na ziemi, a minutę później bawią się razem, jakby byli największymi przyjaciółmi. Pokazuje to zdolność dzieci do przełączania się bez wysiłku z jednej chwili na drugą bez reakcji emocjonalnej. Każda chwila jest traktowana oddzielnie i całkowicie jako całość. Jest to wspaniała manifestacja stanu oświecenia.

wszyscy rodzimy się oświeceni; w miarę upływu lat wciąż gromadzimy koncepcje siebie i powoli oddalamy się od tej pierwotnej niewinności, od głębokiego uczucia, że życie może być wszystkim i wszystkim. Z każdą odrobiną warunkowania naszego doświadczenia życia, które pierwotnie obejmowało to, co przyszło mu na drogę, powoli kurczy się, aby dostosować się do ograniczeń naszego własnego umysłu i jaźni. Dla niektórych z nas może to rozpocząć się wcześniej niż dla innych, a tempo akumulacji i uwarunkowania jest indywidualne. Ale ten proces uczenia się jest nieunikniony i nieuchronnie oddalamy się od pierwotnego stanu oświecenia i wchodzimy w stan iluzji.

artykuł jest kontynuowany po reklamie

mówię, że ten proces jest nieunikniony, ponieważ naprawdę niemożliwe jest uniknięcie tego uwarunkowania w bardzo młodym wieku. Pod wieloma względami Cała duchowa podróż opiera się na tej nauce i uwarunkowaniu — ponieważ w pewnym momencie po drodze rozpoczynasz proces oduczenia się. Może się to zdarzyć w różnych momentach życia, w różnym wieku i z różnych powodów, ale łącznikiem jest głębokie uczucie, że „nie doświadczam darów życia w pełni”. Jest to dokuczliwe uczucie, które mówi ci, że straciłeś to, co kiedyś miałeś jako małe dziecko. Obudziłeś się, że Twoje życie jest niekompletne. Coś w was zachęca was do przypomnienia sobie waszej świadomości i powrotu do domu, do porzucenia iluzji i udawania oraz do odzyskania pierwotnego stanu. Wtedy zaczyna się podróż oduczenia; podróż, w której rozbierasz się z warstw, w które zostałeś owinięty, jak cebula, aby w końcu ujawnić swoje autentyczne ja, stan oświecenia.

ten pomysł jest ogromnie trudny. Możesz myśleć: „nic? Jestem nikim? Jak to możliwe?”A jednak pamiętajcie, że ta nicość była podstawą wolności w dzieciństwie. Wtedy, bez definicji i oczekiwań, doświadczyłeś życia jako przygody. Angażując się w duchowość, medytację i samoświadomość, rozpoczniesz swój proces oduczenia się, niezależnie od tego, czy go rozpoznasz, czy nie. I to jest nasza droga do wolności – to jest oświecenie.

Jak się czuje oświecenie?

w pewnych momentach doświadczasz transcendencji i dostrzegasz życie takim, jakim jest. Te momenty zdarzają się, gdy z jakiegoś powodu następuje przerwa w trwającej aktywności Twojego umysłu. Kiedy ta aktywność się zatrzymuje, na krótką chwilę doświadczasz czegoś zupełnie innego. Może to nastąpić w różnych okolicznościach: głęboka medytacja, Ekstremalny szok, Orgazm, wpływ leku lub niesamowicie piękne zjawisko naturalne. Wszystkie te chwile mają jedną wspólną cechę: zatrzymują aktywność umysłu, naciskają na chwilę przycisk „Pauza”.

artykuł jest kontynuowany po reklamie

źródło: Agsandrew/

co czujesz, gdy tak się dzieje? Wyobraźcie sobie, że pod niekończącym się komentarzem umysłu, pod wszystkimi warstwami uformowanej Jaźni Ego, biegnie pod prąd. Ten nurt przepełniony jest uczuciami bezwarunkowej miłości, pokoju, współczucia i radości. A ten podszept ciągle cię wzywa, z każdym oddechem, który bierzesz. To wibruje w was, ponieważ to jest to, kim naprawdę jesteście. Jest to wewnętrzne wezwanie do powrotu do domu, do punktu, w którym zacząłeś i gdzie skończysz.

twoje Ego uformowało jaźń i jego koncepcje ego tworzą grubą warstwę, która sprawia, że bardzo trudno jest Ci doświadczyć tego undercurrent w normalnych okolicznościach. Aby przebić się przez grubą warstwę umysłu i zanurzyć się w tych wodach, potrzebujesz tych rzadkich chwil. Czy kiedykolwiek znalazłeś się wypełniony miłością, radością lub pokojem, który był tak ogromny, że prawie nie mogłeś go opanować? To był moment połączenia się ze źródłem, z pod prądem, z waszą autentyczną Jaźnią; moment oświecenia. A piękno tego polega na tym, że może się zdarzyć nagle i niespodziewanie. Możesz stać na szczycie góry, obserwować horyzont, lub stać na plaży obserwując fale i nagle coś klika; przestajesz myśleć i stajesz w kontakcie ze swoim autentycznym sobą. Stajesz się jednością z tą niesamowitą, głęboką, akceptacją i radością, wiedząc głęboko w sobie, że wszystko jest idealnie w porządku, zawsze było i zawsze będzie.

kilka uderzeń serca później, szum umysłowy, który poddał się na chwilę odzyskuje kontrolę nad twoją świadomością i odrywa twoją świadomość od połączenia z prądem.

Oświecenie jest nietrwałe

jednym z mitów wokół oświecenia jest to, że jest to trwałe doświadczenie, które nigdy się nie zmienia. W rzeczywistości nasza świadomość zmienia się; jest tak nietrwała jak cokolwiek innego. Zauważ, że doświadczenie oświecenia jako sposobu bycia nie zmienia się; ono zawsze tam jest, czeka na twoją świadomość. W miarę jak praktykujesz medytację i ciągle się rozwijasz, twoja świadomość będzie się rozszerzać i rosnąć bardziej konsekwentnie, ale nadal będzie się wahać. Oznacza to, że wasze połączenie z oświeconą przestrzenią, autentyczną Jaźnią, również ulegnie zmianie.

podczas moich lat podróży i praktyki duchowej spotkałem wiele osób, które doświadczyły oświecenia w różnym stopniu. Niektórzy z duchowych nauczycieli, których spotkałem, mogli nawet utrzymywać tę więź przez długi czas. A jednak nigdy nie spotkałem osób, które doświadczyły stałego, niekończącego się, oświeconego stanu, w którym analiza umysłu nigdy nie zakłóca w żadnym momencie. Jesteśmy ludźmi; to nie przypadek, że rodzimy się w wyzwaniach ciała i umysłu. Gdybyśmy mieli być czystymi duchami lub bytami energii, z pewnością bylibyśmy wcieleni w inny sposób, a nie bylibyśmy nieustannie kwestionowani przez nasz umysł i ciało.

wszyscy borykamy się z trudnościami wszczepionymi w nas: złość, frustracja, zazdrość, ból, czasem nawet radość przynosi dyskomfort. Duchowość nie rozwiązuje tych trudności. Często duchowa podróż zabierze cię jeszcze głębiej w te uczucia dyskomfortu. To jest sens bycia człowiekiem. Na swojej drodze ku oświeceniu będziecie musieli zaangażować się w takie doświadczenia. Te wyzwania, które niektórzy mogą postrzegać jako ograniczenia, są powodem, dla którego tu jesteśmy.

nasze życie kręci się wokół uczenia się żyć, akceptować i odnosić się do wszystkiego, czym jesteśmy, w tym tego, co postrzegamy jako nasze osobiste ograniczenia. Nie jesteśmy tu po to, aby być doskonałymi (cokolwiek to dla Was oznacza); jesteśmy tu po to, aby radzić sobie z tym, co określamy jako nasze niedoskonałości i krótko dotykać oświeconego nurtu, gdy się przekształcamy. Tej transformacji nie da się opisać. Kiedy próbujemy to nazwać, wpadamy w pułapkę oczekiwań i koncepcji ego. Jeśli uczynisz oświecenie punktem odniesienia, frustracja będzie twoim stałym towarzyszem. Odpuść sobie szukanie tego oświecenia, a poczujesz wielką ulgę i wolność. Jest to celebracja waszego wyzwolenia od koncepcji i oczekiwań ego.

często obserwuję, jak duchowi poszukiwacze są głęboko sfrustrowani, ponieważ nie są oświeceni po wielu latach ciężkiej pracy. Nie są w stanie rozpoznać, jak bardzo są uwięzieni we własnych potrzebach i koncepcjach. Wyobraźcie sobie oświeconą przestrzeń jako znak drogowy, który wskazuje, że zetknęliście się ze swoją autentyczną Jaźnią i zostaliście pobłogosławieni przebłyskiem jej doświadczenia. Nie ma znaczenia, czy połączysz się z nim ponownie za chwilę, czy w innym życiu. Wszystko, co możesz zrobić, to kontynuować swoją duchową pracę tu i teraz. A im bardziej swobodna jest ta praca w oczekiwaniu na oświecenie, tym łatwiej ją przekształcić i rozwinąć.

drogi człowieku

drogi człowieku: wszystko się pomyliłeś. Nie przybyłeś tu, by opanować bezwarunkową miłość. Stamtąd pochodzisz i tam wrócisz. Przybyłeś tu, by nauczyć się osobistej miłości. Uniwersalna miłość. Niechlujna miłość. Spocona miłość. Szalona miłość. Złamana miłość. Cała miłość. Nasycony boskością. Żył dzięki łasce potknięcia. Pokazane przez piękno … bałaganu. Często. Nie przyszedłeś tu, żeby być idealnym. Już jesteś. Przybyłeś tu, by być wspaniałym człowiekiem. Wadliwe i wspaniałe. A potem znów zacząć przypominać sobie. Ale bezwarunkowa miłość? Przestań opowiadać tę historię. Miłość, prawdę mówiąc, nie potrzebuje żadnych innych przymiotników. Nie wymaga modyfikatorów. Nie wymaga stanu doskonałości. Prosi tylko, żebyś się pojawił. I postaraj się. Że pozostajesz obecny i czujesz się w pełni. Że świecisz, latasz, śmiejesz się, płaczesz, ranisz, leczysz, upadasz, wstajesz, bawisz się, pracujesz, żyjesz i umierasz jak ty. Wystarczy. Wystarczy. ~ Courtney A. Walsh

Dr Itai Ivtzan jest pozytywnym psychologiem, profesorem na Uniwersytecie Naropa i dyrektorem szkoły pozytywnej transformacji.