zauważyłem, że przyimki i artykuły nie tłumaczą się zbyt dobrze. Na przykład, native speaker nie będzie zły na ciebie, ale będzie zły na Ciebie. Czasem też miesza się z an i Czasami nie używają artykułu, kiedy powinni. Czasami dodają artykuł, w którym tak naprawdę go nie potrzebują.

jeśli chodzi o końcówki słów… Jeśli słowo kończy się twardą spółgłoską, mają tendencję do zmiękczania. Więc G w ing brzmi bardziej jak k. Na przykład „going” brzmi bardziej jak „goink”.

Bank ma takie samo znaczenie w języku polskim, jak w języku angielskim, więc zwykle mówi się z Polską wymową zamiast angielskiej wymowy. Pomyśl o krótkim A jak w Ojcu, a nie długim a jak w czołgu.

to trudny dźwięk. Albo wychodzi jako f, v, albo d. myślę, że jest nieco faworyzowany w stosunku do dźwięku d, ale słyszałem wszystkie trzy. Czasami dostają dźwięk TH dobrze, innym razem nie. nie jest używany w języku polskim, więc jest to dla nich hit lub brak dźwięku.

Kiedy w słowie jest krótkie i, mają tendencję do wymawiania go jako długiego dźwięku E. Statek brzmi jak owce.

nie bardzo wiem jak to opisać. To raczej przykład. Kiedy native speaker mówi „Edukacja” u jest wymawiane tak samo jak słowo ty. Jednak polscy mówcy mają tendencję do wymawiania go tak długo, jak w boot.

akcenty są czasami umieszczane na niewłaściwej sylabie. Wyobrażam sobie, że trudniej to wyjaśnić pisząc artykuł. W języku polskim prawie wszystkie słowa mają akcent na następną do ostatniej sylabę. W języku angielskim nie zawsze tak jest. Można usłyszeć, że kilka razy w wywiadzie wideo ktoś już opublikował. To, co naprawdę zauważyłem, to jak mówi ” firmy.”

zasadniczo większość tego, co wspomniałem, można zauważyć, słuchając wywiadu, o którym ktoś już wspomniał. Jeśli potrzebujesz więcej przykładów, lub jeśli chcesz wyjaśnienia, dlaczego mówią rzeczy tak, jak robią, daj mi znać.

chciałem również wspomnieć, że ich angielski akcent będzie nieco oparty na tym, gdzie nauczyli się angielskiego lub kto był ich głównym nauczycielem. Jeśli uczyli się od Amerykanina, mogą mieć nieco bardziej amerykański akcent niż ktoś, kto uczył się od brytyjskiego nauczyciela, czy od kogoś w Australii itp. Byłoby tylko kilka małych „dziwactw” w zależności od tego, jak nauczyli się angielskiego.