sierociniec św. Józefa, Nowy Jork

budowa pozwala odkryć historyczne perełki, które uważano za zaginione. Niedawno zburzono parking w Yorkville, dzielnicy Upper East Side na Manhattanie. Za budowlą kryła się ośmiopiętrowa neoklasycystyczna fasada kaplicy sierocińca św. Józefa, która została zbudowana w 1898 roku (więcej informacji na temat znaleziska można znaleźć w linkach poniżej).

Sierociniec św. Józefa został założony w 1859 roku przez ks. Josepha Helmsprechta, C. SS.R, pastor Kościoła Świętego Odkupiciela. Siostry szkolne z Notre Dame otrzymały odpowiedzialność za bieżącą działalność sierocińca i edukację dzieci. To trwało w tym charakterze aż do zamknięcia sierocińca w 1918 roku.

różne dokumenty, przechowywane w archiwach szkolnych Sióstr Notre Dame w Ameryce Północnej, obrazowo opisują życie sióstr i dzieci, które mieszkały u św. Józefa.

Fundacje sierocińca św. Józefa

„święto Zwiastowania przyniosło nam misję, której jeszcze nigdy nie przejęliśmy w Ameryce. Jest to instytut dla fizycznie i moralnie zaniedbanych dzieci. Ojciec Wielebny Joseph Helmpraecht, C. SS.R w Nowym Jorku uznał tę potrzebę i udało mu się—z pewnością za wstawiennictwem św. Józefa, na cześć którego powstała ta instytucja-zebrać 22 000 dolarów. Kupił mały wiejski dom z dość dużym ogrodem w Yorkville, sześć mil od miasta Nowy Jork nad rzeką Hudson. Ma zdrowe i jednocześnie piękne otoczenie. W ubogich, protektorskich domach dziecka dobry ojciec osobiście poszukiwał niemieckich dzieci, które w większości z powodu bezczynności i żebractwa zostały zabrane przez policję i przywiezione do takich domów. Ich rodzice albo nie żyją, albo są wśród odrzuconych ludzi. Dlatego też dzieci bez wiary, bez chrześcijańskiego wykształcenia, z wieloma uciskami na ciele i duszy zostały nam tutaj oddane-kochane tylko w Świętej wierze…

Instytut otworzył się z 16 dziećmi; teraz liczy już 40, czasami także podopiecznych, które wyrzuciły ich matki. Większość starszych dzieci zapomniała języka ojczystego i nigdy nie nauczyła się modlić. Wielu z nich było znanych tylko z przybranych imion; inni nie wiedzieli, czy zostali ochrzczeni. Trzy z nich miały tylko jedno oko przez zaniedbanie…dwie siostry, które były rozdzielone przez pięć lat, każda w innej instytucji, spotkały się w naszym domu, nie rozpoznając się przez kilka dni. Jak wzruszająca była ta scena, kiedy się odnaleźli i poznali!…”Źródło: List napisany przez matkę Caroline Friess do Centralnej Rady Towarzystwa Misyjnego Ludwika, datowany na 31 maja 1859.

życie w sierocińcu

kronika sierocińca św. Józefa.

sierocińce w XIX wieku są często pamiętane jako ponure miejsca, w których dzieci otrzymywały minimalną opiekę. Jednak czytając kroniki sierocińca św. Józefa, widać, że siostry, które tam pracowały, naprawdę starały się zapewnić dom dzieciom pod ich opieką. Siostry zadbały o to, aby dzieci otrzymały wykształcenie i odpowiednią opiekę zdrowotną, obchodziły święta i ciężko pracowały, aby zapewnić dzieciom czysty, bezpieczny dom. Poniższe fragmenty pochodzą z kroniki sierocińca św. Józefa.

1861: „na początku siostry zbyt ufały ludowi, jeśli chodzi o czystość i szczerość. Przyjmowali dzieci, nie badając ich, ufając sumienności tych, którzy je przynieśli. Niestety w ten sposób do domu sprowadzano świerzb jako wszy odzieżowe. Z wielkim wysiłkiem i pracą, ciągłym myciem, sprawdzaniem i zmienianiem ubrań to robactwo zostało ostatecznie wyeliminowane. W związku z tym siostry, które stały się mądre przez doświadczenie, dokładnie zbadały każde nowe dziecko, zanim pozwoliły na mieszanie się z innymi dziećmi.”

1870: „podczas świątecznego tygodnia 1870 roku nasze dzieci otrzymały wiele prezentów od hojnych dobroczyńców domu. Chłopcy otrzymali małe pistolety i instrumenty muzyczne, które bardzo im się podobały. Od razu zaproponowano, że zostanie kapitanem, który nauczy ich ćwiczeń wiertniczych, które były bardzo pomocne dla chłopców w uzyskaniu dobrej postawy i praktykowaniu natychmiastowego posłuszeństwa…”

1871: 18, 1871, zauważyliśmy rano około godziny 11, że piwnica została wypełniona wodą, która wkrótce osiągnęła wysokość 2 stóp., tak, że warzywa zostały pokryte wodą. Następnego ranka osiągnął on 5 stóp. Zniszczenia były ogromne. Ziemniaki zgniły, gdy były w wodzie już przez 8 dni. Wysoka puszka nafty przewróciła się, puszkowana fasola zgniła, kiszona kapusta w beczkach pływała po wodzie. Dwa razy próbowaliśmy wiadrami odprowadzać wodę, ale wszystkie nasze wysiłki były daremne, dopóki robotnicy nie wykopali ulicy i nie odkryli, że drewniana deska, która zakrywała kanał wodny, zepsuła się i uniemożliwiła przepływ wody. W całym nieszczęściu mieliśmy szczęście, że woda z rury kanalizacyjnej może nadal spływać. Oprócz utraty naszych warzyw, oleju itp. a wynagrodzenie dla robotników wyniosło około 30 dolarów.

1871: „…Po lekcjach nasze dziewczęta były zajęte robótkami ręcznymi, które sprzedawano w odpowiednich porach, jak pikniki, uczty itp. na korzyść dom, który u nasz bieda wniosłem trochę dodatkowy pieniądze. W tym otrzymaliśmy nieoczekiwaną pomoc od Panny Augusty Andre doskonałej nauczycielki robótek ręcznych, która spędziła z nami trochę czasu na wakacjach, a następnie nauczyła nasze dzieci robótek ręcznych, szydełkowania itp.”

1871: „…nasz ogród jest bardzo piękny, zwłaszcza słoneczniki są obfite, których nasiona po dojrzeniu są używane jako karma dla kurczaków. Kukurydza, również, wzrosła bardzo dobrze, niektóre więcej niż 10 stóp. wysoko. Jest stosowany jako pasza dla krów. Suszone łuski są używane do łóżek dziecięcych …”

1872: „… jak zwykle, 4 lipca nasze dzieci były wyjątkowo wypełnione poświęceniem ognia, przez co ponownie znaleźliśmy się w wielkim niebezpieczeństwie. Kilku chłopców biegało z puszkami, w których nieśli ogień. Przypadkowo przyszli również do stodoły, w której trzymano słomę i szukali małych kawałków drewna, aby utrzymać ogień. Prawdopodobnie iskry z blaszanych latarni spadały na suchą słomę. Wkrótce potem gęsty dym i pojedyncze płomienie ognia ostrzegały nas przed straszliwym niebezpieczeństwem. Wszyscy sąsiedzi zgłosili pomoc. Z pomocą przyszła również Straż Pożarna. Tak więc w krótkim czasie ogień został ugaszony. Stodoła z całym sianem i słomą została całkowicie zniszczona. Dzięki obecności umysłu ks. Terezjusza, krowy i reszta zwierząt zostały wyprowadzone w bezpieczne miejsce, tak że nawet kura nie została utracona. Bez szczególnej pomocy Boga byłoby to dla nas bardzo złe, ponieważ stary dom prawie stałby się ofiarą płomieni…”

1874: „Niedziela Wielkanocna 5 kwietnia 1874 r.była bardzo przyjemna i radosna. Wielkanocny Zajączek zaskoczył nasze maluchy mnóstwem kolorowych jajek, które dały dzieciom wiele radości. Chytry króliczek ukrył w tym roku najpiękniejsze jajka w ogrodzie pod skrzynką-drzewem i innymi krzakami! Co za radość, gdy znaleziono kolejne jajko! Maluchy jak starsze były pełne pochwał dla dobrego przebiegłego Zajączka Wielkanocnego.”

1874: „…W tym dniu odbył się również coroczny festyn ludowy, na który otrzymaliśmy dużo piwa, wina, szynki itp. a także wiele innych przydatnych rzeczy od dobroczyńców jako prezenty. Nasze dzieci wykonywaĺ 'y róşnego rodzaju robótki, z ktĂłrych moĹźna byĹ’ o korzystaÄ ‡ w sprytny sposĂłb. Największe efekty przyniósł list-post, do którego wykorzystywano najbardziej żywe i mądre dzieci, które wiedziały, jak dostarczać listy do właściwej osoby. Koperty były adresowane do niektórych osób, od których mogły oczekiwać wkładu. Zapieczętowany list zawierał werset, życzenie, małą paczkę i tym podobne, i często powodował wielką wesołość. Tym razem ta zabawa przyniosła $51…At z tej okazji wzniesiono również 3 huśtawki dla dzieci. Wydatki dla nich sięgnęły prawie 100 dolarów … „

1874: „4 lipca 1874 roku mieliśmy całkiem sporo fajerwerków. Wszyscy spędziliśmy szczęśliwy wieczór. Na szczęście tym razem nie mieliśmy wypadku.”

1876: „…Starsi chłopcy zaoszczędzili trochę pieniędzy, które zebrali i za te zaoszczędzone grosze dobrych dzieci i pewną pomoc mogliśmy kupić dobrą krowę mleczną … „

1877: „w naszym zaludnionym mieście Nowym Jorku nie brakuje ulicznych bandytów, małych i dużych. Pod tym względem jeden z naszych chłopców miał 24 marca zbawienne doświadczenie, którego nigdy nie zapomni. Wysłaliśmy go na targ, żeby zrobił zakupy. Włożył swoje pieniądze $5.00 do koszyka, co było dość głupie – ale kto by pomyślał o złodziejach w świetle dziennym. Ledwo nasz młodziak się naciągnął, jak te łajdaki wybijały mu kosz z ręki i zabierały pieniądze. Zanim przyjechała policja, te uliczne jeżowce zniknęły.”

1882: „w tym miesiącu liczba dzieci wzrosła tak bardzo, że siostry przeciążone tak dużą ilością pracy, szycia i naprawiania odzieży, nie mogły poradzić sobie same, musiały szukać pomocy z zewnątrz. Z powodu braku miejsca niektóre dzieci wysłane do nich musiały zostać odrzucone.”

1883:, dość niespodziewanie otrzymaliśmy wizytę Rady Zdrowia. Ci panowie dokładnie sprawdzili każdy zakątek domu, każdą skrzynię; ani jedno łóżko nie pozostało nietknięte; nawet słomiane materace były otwierane i pilnie sprawdzane. To była dokładna wizyta, by odkryć wszystko, co może zostać ocenzurowane. Po inspekcji panowie wyrazili jednak całkowitą satysfakcję, chwalili porządek i czystość, jaką wszędzie znaleźli.”

1884: „24 stycznia oddano do użytku nowy system ogrzewania parowego. Okazał się znakomity. W krótkim czasie cały dom czuł się komfortowo, korzyść, która doceniła tym bardziej, że wszyscy z nas cierpieli mniej lub bardziej z powodu poprzedniego zimna. Radość nas wszystkich była nie do opisania. Ale mieliśmy największy problem, aby trzymać chłopców z dala od grzejników, ponieważ według rodzaju gatunku ludzkiego, chcieli zbadać wszystko na silniku, aby zobaczyć, jak to działa.”Niech Bóg będzie pochwalony, nasze dzieci mają teraz ciepłe akademiki.”

1886: „…nasza Pralnia została również wyposażona w nowe maszyny, które znacznie ułatwiły ciężką pracę. Ponieważ mieliśmy tylko kilku pomocników i musieliśmy myć dla około 600 osób, co zajęło nam cały tydzień, za zgodą Zarządu sierocińca kupiliśmy 2 pralki. Ku naszej wielkiej uldze te ulepszenia zostały wprowadzone natychmiast. Maszyny są napędzane parą; siostry używające ich muszą być bardzo ostrożne, aby nie zetknąć się ze skórzanymi pasami. W przeciwnym razie maszyny te są bardzo przydatne. Również w kuchni zainstalowano aparaturę, która umożliwia przygotowanie kawy, herbaty, zup z mocą pary. „Wentylator” w kuchni jest doskonałym sposobem na utrzymanie czystego i świeżego powietrza, dzięki czemu zapobiega się zapachowi gotowania warzyw, mięsa itp. jest zauważany w całym domu.”

1889: „23 lipca 1889 roku odbyła się coroczna przejażdżka łodzią, która popłynęła wzdłuż Long Island Sound, co cieszyło dzieci. Pan Stadtler, przyjaciel i dobroczyńca sierot, corocznie dostarcza kwotę na tę radosną i wyjątkową wycieczkę. W tym czasie liczba dzieci wynosiła 606, z czego 60 przebywało w Throggs Neck, West Chester, N. Y.”

1893 ” zmuszony przez tragiczne pragnienia wielu biedny robotnik lub bezrobotny ojciec musiał oddzielić się od swoich ukochanych, a zatem codziennie przyprowadzano do nas kilka pół-sierot, którzy znaleźli przyjazne przyjęcie, chociaż nasz Dom Sierot jest w niebezpieczeństwie, że stanie się przeludniony; jednak pozwoliliśmy naszemu Panu opiekować się nami, uczynił to już od dawna i dzięki jego ojcowskiej opiece Naszym Maluchom nigdy nie brakuje jedzenia ani odzieży.”

1896: „liczba sierot wynosi obecnie 870, najwyższa od czasu założenia sierocińca…”

1896: „W porozumieniu z prezesem Izby chorych i wydziałem zdrowia naszym ks. rektorem WM. Tewes, CSSR, przygotował plan dla dobra dzieci i poprawy ich zdrowia, aby pokryć obecny Ogród i przyległy plac zabaw asfaltem. Już wiosną robotnicy zaczęli przygotowywać grunt, a w marcu, kwietniu i maju nieustannie pracowali nad przygotowaniem placu zabaw dla dzieci. Piękne drzewa owocowe nie zostały usunięte i zapewniają latem najprzyjemniejszy odcień … ”

1896: „4 listopada kilku naszych chłopców stało się porywczy. To był dzień wyborów prezydenta. Być może podekscytowani wieloma ogniskami przeskoczyli wieczorem przez płot i biegli ulicami miasta. Następnego ranka bardzo wcześnie wysłali policję w poszukiwaniu zbiegów, którzy zostali do nas odesłani. Brudni i głodni czterej chłopcy chętnie wrócili do sierocińca.”

1898: „ks. Rektor Tewes miał piękną, dużą salę zbudowaną dla różnych celów. Pierwsza niedziela miesiąca ma być niedzielą odwiedzin, aby dać krewnym dzieci możliwość odwiedzenia z dziećmi. Przy tej okazji dzieci musiały dać krótką rozrywkę z piosenkami i wierszami.”

1899: „sieroty chłopiec, Michael Farrel, był czasami złośliwy, tak że udawał, że odciął sobie palec; pewnego dnia, niezauważony i bez pozwolenia, poszedł do maszyny do krojenia chleba i naprawdę odciął swój pierwszy palec i Kciuk; dzięki zręczności chirurga, zostali ponownie przymocowani i w końcu uzdrowieni.”

1911: „Z Albany dostaliśmy kierunek dla chłopców, aby uczyć ich pracy fizycznej. ChĹ 'opcom klas IV i v miaĹ’ o siÄ ™ uczyÄ ‡ pracy z wikliny (kosze i krzesĺ ’ a). Szóstoklasiści musieli nauczyć się drukowania, za co maszynę trzeba było kupić za 600 dolarów. Chłopcy z klas 7 i 8 musieli nauczyć się stolarstwa, do którego trzeba było również poczynić drogie przygotowania. Ale tylko ci chłopcy mieli być dopuszczeni do tego typu nauczania, którzy ukończyli 12 rok.”

ciąg dalszy nastąpi…

chociaż siostry starały się zapewnić dzieciom zdrowy dom, niektóre rzeczy były poza ich kontrolą. W przyszłym miesiącu skupimy się na dwóch największych zagrożeniach dla bezpieczeństwa dzieci: pożarze i chorobie.

dowiedz się więcej:

• Prywatna Szkoła kontra radykalny ksiądz
• niesamowita fasada kaplicy sierocińca w Yorkville
• w sercu Yorkville zmieniło się życie niemieckich katolików