Therianthropy
Kształtowanie w folklorze, mitologii i Antropologii ogólnie odnosi się do zmiany wyglądu fizycznego z wyglądu człowieka na wygląd innego gatunku. Likantropia, transformacja człowieka w wilka (lub wilkołaka), jest prawdopodobnie najbardziej znaną formą therianthropy, po której następuje cynantropia (transformacja w psa) i ailurantropia (transformacja w Kota). Wehyeny są obecne w historiach kilku kultur afrykańskich i eurazjatyckich. Starożytne Tureckie legendy z Azji mówią o zmieniających formy szamanach znanych jako kurtadams, co tłumaczy się jako”wilkołak”. Starożytni Grecy pisali o kynantropii, od κύων kyōn (lub” pies”), która odnosiła się do mitologicznych istot zdolnych do zmiany formy psa i postaci ludzkiej lub posiadających połączone cechy anatomiczne psa i człowieka.
termin ten istniał co najmniej do 1901 roku, kiedy to został zastosowany do opowieści z Chin o ludziach zamieniających się w psy, psach zamieniających się w ludzi i stosunkach seksualnych między ludźmi a psami. Antropolog David Gordon White nazwał Azję Środkową „wirem cynantropii”, ponieważ rasy psów były zwykle umieszczane tam przez starożytnych pisarzy. Weredog lub cynantrop jest również znany w Timorze. Jest opisywany jako człowiek-pies zmiennokształtny, który jest zdolny do przekształcania innych ludzi w zwierzęta, nawet wbrew ich woli.
w folklorze Europejskim występują koty, które potrafią przemienić się w pantery lub koty domowe o powiększonych rozmiarach. Afrykańskie legendy opisują ludzi, którzy zamieniają się w lwy lub lamparty, podczas gdy azjatyckie werekaty są zazwyczaj przedstawiane jako tygrysy.
skin-walkers and nagualsEdit
niektóre legendy rdzennych Amerykanów i Pierwszych Narodów mówią o skin-walkerach—ludziach z nadprzyrodzoną zdolnością do przemieniania się w dowolne zwierzę, jakiego pragną. Aby to zrobić, muszą jednak najpierw nosić skórę konkretnego zwierzęcia. W religii ludowej Mezoameryki, nagual (lub Nahual) to człowiek, który ma moc magicznego przekształcania się w formy zwierzęce—najczęściej osły, indyki i psy—ale może również przekształcić się w potężniejsze jaguary i pumy.
przodkowie zwierząt
opowieści o ludziach wywodzących się od zwierząt znajdują się w tradycji ustnej wielu plemiennych i klanowych. Czasami pierwotne zwierzęta przybrały ludzką postać, aby ich potomkowie zachowali swoje ludzkie kształty; innym razem historia pochodzenia jest o człowieku poślubiającym normalne zwierzę.
rdzenne tradycje Ameryki Północnej mieszają się z ideami przodków niedźwiedzi i zmiennokształtnych Ursynów, a niedźwiedzie często są w stanie zrzucić skórę, aby przybrać ludzką postać, poślubiając ludzkie kobiety w tym przebraniu. Potomstwo może być stworzeniami o połączonej anatomii, może być bardzo pięknymi dziećmi o niesamowitej sile lub może być zmiennokształtnymi.
P ’ an Hu jest przedstawiany w różnych chińskich legendach jako Nadprzyrodzony pies, człowiek o psiej głowie lub psia zmiennokształtna, która poślubiła córkę cesarza i założyła co najmniej jedną rasę. Kiedy jest przedstawiony jako zmiennokształtny, wszyscy mogą stać się ludźmi z wyjątkiem jego głowy. Rasy wywodzące się od P ’ an Hu były często scharakteryzowane przez chińskich pisarzy jako potwory łączące anatomię człowieka i psa.
w mitologii Tureckiej wilk jest czczonym zwierzęciem. Tureckie legendy mówią, że ludzie byli potomkami wilków. Legenda o Asenie jest starym tureckim mitem, który mówi o tym, jak stworzono Turków. Według legendy mała turecka wioska w północnych Chinach jest najechana przez chińskich żołnierzy, z jednym dzieckiem. Stara Wilczyca z błękitną grzywą o imieniu Asena odnajduje dziecko i opiekuje się nim. Później urodziła pół-wilki, pół – ludzkie młode, które są przodkami ludu tureckiego.
Szamanizmedytuj
etnolog Ivar Lissner teoretyzował, że malowidła jaskiniowe istot o ludzkich i nie-ludzkich cechach zwierzęcych nie były fizycznymi przedstawieniami mitycznych zmiennokształtnych, lecz były próbą przedstawienia szamanów w procesie nabywania mentalnych i duchowych atrybutów różnych zwierząt. Historyk religii Mircea Eliade zauważył, że wierzenia dotyczące tożsamości zwierząt i transformacji w zwierzęta są powszechne.
Duch Zwierzęcyedytuj
w kulturach Melanezyjskich istnieje wiara w tamaniu lub atai, która opisuje zwierzęcy odpowiednik osoby. Szczególnie wśród Wysp Salomona w Melanezji termin atai oznacza ” duszę „w języku Mota i jest blisko spokrewniony z terminem ata, oznaczającym” odbity obraz „w języku maoryskim i” cień ” w języku samoańskim. Terminy odnoszące się do” ducha ” na tych wyspach, takie jak figona i vigona, przekazują istotę, która nie była w ludzkiej formie zwierzęcym odpowiednikiem przedstawionego, może przybierać formę węgorza, rekina, jaszczurki lub innego stworzenia. Istota ta jest uważana za cielesną i potrafi zrozumieć ludzką mowę. Dzieli tę samą duszę co jego pan. Pojęcie to występuje w podobnych legendach, które mają wiele cech typowych dla opowieści zmiennokształtnych. Wśród tych cech jest teoria, że śmierć lub obrażenia wpłynęłyby zarówno na formę ludzką, jak i zwierzęcą jednocześnie.