in 1794 maakte Pinel zijn essay ‘Memoir on Madness’ bekend, onlangs een fundamentele tekst van de moderne psychiatrie genoemd. Daarin pleit Pinel voor een zorgvuldige psychologische studie van individuen in de loop van de tijd, wijst erop dat krankzinnigheid niet altijd continu is, en roept op tot meer humanitaire asielpraktijken.in 1798 publiceerde Pinel een gezaghebbende classificatie van ziekten in zijn Nosographie philosophique ou méthode de l ‘ analyse appliquée à la médecine. Hoewel hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van de psychiatrie, dit boek stelt hem ook als de laatste grote nosoloog van de achttiende eeuw. Hoewel de Nosographie volledig gedateerd lijkt te zijn, was hij in zijn tijd zo populair dat hij tussen zijn eerste publicatie en 1818 zes edities doormaakte. Pinel baseerde zijn nosologie op ideeën van William Cullen, gebruikmakend van dezelfde Biologisch Geïnspireerde terminologie van ‘geslachten’ en ‘soorten’ van wanorde. Pinel ’s classification of mental disorder vereenvoudigde Cullen’ s ‘neuroses’ naar vier basistypen van mentale stoornis: melancholie, manie (krankzinnigheid), dementie en idiotisme. Latere edities voegden vormen van’ partiële krankzinnigheid ‘ toe waar alleen die van gevoelens die eerder lijken te worden beïnvloed dan redeneervermogen.

de eerste mentale ontsporing wordt melancholia genoemd. De symptomen worden beschreven als ” zwijgzaamheid, een bedachtzame peinzende lucht, sombere vermoedens, en een liefde voor eenzaamheid.”: 136 er wordt opgemerkt dat Tiberius en Lodewijk XI werden onderworpen aan dit temperament. Louis wordt gekenmerkt door de onbalans tussen de staat van bitterheid en passie, somberheid, liefde voor eenzaamheid en de verlegenheid van artistieke talenten. Lodewijk en Tiberius waren echter vergelijkbaar in die zin dat ze beiden bedrieglijk waren en een waanzinnige reis naar militaire locaties planden. Uiteindelijk werden beide verbannen, één naar het eiland Rhodos en de andere naar een provincie van België.: 137 mensen met melancholie worden vaak ondergedompeld in één idee waar hun hele aandacht op gefixeerd is. Aan de ene kant blijven ze jarenlang gereserveerd en houden ze vriendschappen en genegenheid achter, aan de andere kant zijn er sommigen die een redelijk oordeel vellen en de sombere toestand overwinnen.: 141 melancholie kan zich ook uitdrukken in polaire tegengestelde vormen. De eerste onderscheidt zich door een verheven gevoel van zelfbelang en onrealistische verwachtingen zoals het bereiken van rijkdom en macht. De tweede vorm wordt gekenmerkt door diepe wanhoop en grote depressie.: 207Overall individuen met melancholie over het algemeen geen daden van geweld, hoewel ze kunnen vinden het wild fantasievol. Depressie en angst komt gewoonlijk voor evenals frequente moroseness van karakter.:149 Pinel merkt op dat melancholie kan worden verklaard door dronkenschap, afwijkingen in de structuur van de schedel, trauma in de schedel, aandoeningen van de huid, verschillende psychologische oorzaken zoals huishoudelijke rampen en religieus extremisme, en bij vrouwen, menstruatie en menopauze.: 204

de tweede mentale ontsporing wordt manie zonder delirium genoemd. Het wordt beschreven als waanzin onafhankelijk van een stoornis die de intellectuele vermogens schaadt. De symptomen worden beschreven als pervers en ongehoorzaam.:150-151 een geval waar dit type van soort van geestelijke ontsporing optreedt waar een monteur, die werd opgesloten in het Asylum de Bicetre, ervaren gewelddadige uitbarstingen van maniakale woede. De paroxysmen bestond uit een branderig gevoel in de buikstreek dat gepaard ging met constipatie en dorst. Het symptoom verspreid naar de borst, nek, en gezicht gebied. Toen het de slapen bereikte, nam de pulsatie van de slagaders in die gebieden toe. De hersenen waren tot op zekere hoogte aangetast, maar toch was de patiënt in staat om te redeneren en te coheren met zijn ideeën. Op een keer ervoer de monteur woedend paroxysme in zijn eigen huis waar hij zijn vrouw waarschuwde om te vluchten om de dood te vermijden. Hij ervoer ook dezelfde periodieke woede in het gesticht waar hij samenzweerde tegen de gouverneur.: 152-153 het specifieke karakter van manie zonder delirium is dat het ofwel eeuwigdurend of sporadisch kan zijn. Er was echter geen redelijke verandering in de cognitieve functies van de hersenen; alleen Perverse gedachten van woede en een blinde neiging tot daden van geweld.: 156

de derde mentale ontsporing wordt manie met delirium genoemd. Het wordt voornamelijk gekenmerkt door verwennerij en woede, en beïnvloedt cognitieve functies. Soms kan het worden onderscheiden door een zorgeloze, Homo humor die kan wagen van het pad in onsamenhangende en absurde suggesties. Andere keren kan het worden onderscheiden door trotse en imaginaire claims op grandeur. Gevangenen van deze soort hebben waanvoorstellingen. Bijvoorbeeld, Zij zouden verkondigen dat zij een belangrijke strijd hebben gestreden, of getuige zijn van de profeet Mohammed die toorn oproept in de naam van de Almachtige. Sommigen declaim onophoudelijk zonder bewijs van dingen gezien of gehoord, terwijl anderen illusies van objecten in verschillende vormen en kleuren zagen.: 156-157 Delirium houdt soms een periode van jaren aan met een zekere mate van razernij, maar het kan ook constant zijn en het paroxysme van woede herhaalt zich met verschillende intervallen.: 158 het specifieke karakter van manie met delirium is hetzelfde als manie zonder delirium in de zin dat het kan worden voortgezet of cyclisch met regelmatige of onregelmatige paroxysmen. Het wordt gekenmerkt door sterke nerveuze opwinding, vergezeld van een tekort aan een of meer van de functies van de cognitieve vermogens met gevoelens van levendigheid, depressie of woede.: 159

de vierde mentale ontsporing wordt dementie genoemd, of ook wel bekend als de afschaffing van het denken. De kenmerken omvatten gedachteloosheid, extreme onjuistheid, en wilde afwijkingen. Bijvoorbeeld, een man die was opgeleid over de oude adel marcheerde over het begin van de revolutie. Hij bewoog rusteloos rond het huis, eindeloos praten en schreeuwen hartstochtelijk op onbeduidende redenen. Dementie gaat meestal gepaard met razende en rebelse bewegingen, met een snelle opeenvolging van ideeën gevormd in de geest, en door gepassioneerde gevoelens die worden gevoeld en vergeten zonder toe te schrijven aan objecten.: 160-162 degenen die in gevangenschap van dementie hebben hun geheugen verloren, zelfs degenen toegeschreven aan hun dierbaren. Hun enige herinnering bestaat uit die uit het verleden. Ze vergeten ogenblikkelijk dingen in het heden – gezien gehoord of gedaan. Velen zijn irrationeel omdat de ideeën niet coherent stromen.: 417de karakteristieke eigenschappen van dementie zijn dat er geen beoordelingswaarde is en de ideeën spontaan zijn zonder verband.: 163 het specifieke karakter van dementie bevat een snelle progressie of voortdurende opeenvolging van geïsoleerde ideeën, vergeetachtigheid van eerdere toestand, repetitieve daden van overdrijving, verminderde respons op externe invloed, en volledig gebrek aan oordeel.:164

de vijfde en laatste mentale ontsporing wordt idiotisme genoemd, of ook wel bekend als “vernietiging van de intellectuele vermogens en genegenheid.”: 165 deze aandoening is afgeleid van een verscheidenheid van oorzaken, zoals extravagante en slopende vreugde, alcoholmisbruik, diep verdriet, ijverige studie, agressieve slagen op het hoofd, tumoren in de hersenen, en verlies van bewustzijn als gevolg van verstopping in de ader of slagader. Idiotisme belichaamt een verscheidenheid aan vormen. Een dergelijke vorm wordt cretinisme genoemd, wat een soort idiotisme is dat gerelateerd is aan persoonlijke afwijkingen. Het is bekend in Wallis en in delen van Zwitserland.: 318 de meeste mensen die tot deze groep behoren zijn ofwel gebrekkig in spraak of beperkt tot de onarticuleuze uitingen van geluiden. Hun uitdrukkingen zijn emotieloos, zintuigen zijn versuft en bewegingen zijn mechanisch. Idioten vormen ook het grootste aantal patiënten in ziekenhuizen. De individuen die scherpe reactievermogen hebben kunnen een gewelddadige schok tot het uiterste ervaren dat alle activiteiten van de hersenen in een actie kunnen worden gearresteerd of volledig worden uitgeroeid. Onverwacht geluk en overdreven angst kunnen waarschijnlijk optreden als gevolg van een gewelddadige schok.: 165-166 zoals eerder vermeld, idiotisme is het gemeenschappelijkst onder ziekenhuispatiënten en is ongeneeslijk. In het Bicetre asylum vormen deze patiënten een vierde van de gehele bevolking. Velen sterven na een paar dagen van aankomst, zijn teruggebracht tot Staten van stupor en zwakte. Echter, sommigen die herstellen met de progressieve regeneratie van hun kracht ook terug te krijgen hun intellectuele capaciteiten. Veel van de jongeren die enkele maanden of jaren in de staat van idiotisme zijn gebleven, worden aangevallen door een spasme van actieve manie tussen twintig en dertig dagen.: 168 het specifieke karakter van idiotisme omvat de gedeeltelijke of volledige uitroeiing van het intellect en affecties, apathie, losgekoppelde, niet-gearticuleerde geluiden of aantasting van spraak, en onzinnige uitbarstingen van hartstocht.In zijn boek Traité médico-philosophique sur l ‘ aliénation mentale; ou la manie, gepubliceerd in 1801, bespreekt Pinel zijn psychologisch georiënteerde benadering. Dit boek werd in het Engels vertaald door D. D. Davis als een verhandeling over krankzinnigheid in 1806, hoewel Davis Pinel ’s introductie verving voor zijn eigen, waarbij hij onder andere Pinel’ s sterke lof voor Alexander Crichton wegliet. Pinels boek had een enorme invloed op zowel Franse als Anglo-Amerikaanse psychiaters in de negentiende eeuw. Hij bedoelde met vervreemding dat de patiënt zich als een vreemdeling (alienus) voelt voor de wereld van de ‘gezonde’. Een sympathieke therapeut die in die wereld leeft zou in staat kunnen zijn om in de ervaring van de patiënt te reizen, het ‘vervreemde’, hun taal te begrijpen, en hen mogelijk terug te leiden naar de samenleving.:In 1802 publiceerde Pinel La Médecine Clinique, gebaseerd op zijn ervaringen op het Salpêtrière en waarin hij zijn vorige boek over classificatie en ziekte uitbreidde.Pinel werd in 1804 verkozen tot lid van de Académie des Sciences en was vanaf de oprichting in 1820 lid van de Académie de Médecine. Hij stierf in Parijs in 1826.