jedną z najbardziej wytrwałych i dobrze zbadanych cech akcentu obcojęzycznego jest brak kontrastu L/R wśród rodzimych Japończyków uczących się angielskiego. Jest to tak dobrze znane, że amerykańscy żołnierze podczas II wojny światowej podobno mieli używać słów kodowych takich jak „lallapalooza”, aby odróżnić Japońskich szpiegów od chińskich sojuszników.

ale amerykańskie filmy i programy telewizyjne również zastosowały ten stereotyp językowy do koreańskich i chińskich znaków, takich jak Kim Dzong Il w Team America: Światowa Policja, czyli chińscy pracownicy restauracji Śpiewający” fa ra ra ra ra ” w świątecznej opowieści. Akcent był narzędziem rasistowskich portretów Azjatów w mediach, gdzie aktorzy biali lub azjatycko-Amerykańscy byli kierowani do odgrywania azjatyckich postaci z ciężkim, często niedokładnym akcentem.

ale akcent obcy jest tylko fonologiczną hybrydą dwóch języków, a słuchając uważnie, można dowiedzieć się kilku ciekawych rzeczy na temat językoznawstwa. W tym odcinku Vox Observatory przyjrzymy się językom japońskim, koreańskim i chińskim oraz jak każdy z nich wpływa na wymowę Ls i Rs uczących się języka angielskiego.

Możesz znaleźć ten film i wszystkie filmy Vox na YouTube. A jeśli jesteś zainteresowany wspieraniem naszego dziennikarstwa wideo, możesz zostać członkiem Vox Video Lab na YouTube.